17 Ocak 2009 Cumartesi

Sakat

Ben de iki gündür evdeyim. Taziyeleri kabul ediyorum. Yorgancı'nın Kızı Zeynep mercimek çorbasını ve bulgur pilavını kapıp gelmiş, gelmek isteyenleri beklerim. Malum hasta ziyareti bu, petit beurre bisküvi olur, portakal suyu olur, çiçek olur, kolonya olur, bi şeyler alıp gelebilirsiniz diyorum.

Gerçekten çok bunaldım. Pijamalardan sıkıldım, sokağa çıkmak istiyorum. Bir de fark ettim ki çok nsafsız bir dünyada yaşıyoruz. Engelli insanları resmen görmezden geliyoruz. Evimden dışarı çıkmam imkansız. Çıksam, yaklaşık altmış derece eğimli şu sokakta ikinci adımımda yere düşerim. Her şey saçma sapan. Ama ayağım düzeliyor sanki. Mesela bugün hiç ağrımadı. Sağlık gibisi yokmuş vallahi.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

geçmiş olsun, üzüldüm. Tez zamanda düzelesin inşallah. daha gidip bizi temsil edeceksin yurt dışında. kendine iyi bak